Hüma ilk kez ateşlendi ve bu günlük rutinlerimizi feci bozuyor. Gündüz sadece uykusu geldiğinde hafiften mızmızlanan kızım gün boyu arı vızvızvızvızzz diye dolaşıyor :) Geceleri de mışıl mışıl uyuyan Hüma gitti yerine sadece göğsümde kestiren, bıraktığımda sanki canını acıtıyormuşum gibi gözyaşı dökerek ağlayan bir Hüma geldi. Ateş düşürücü olarak Paranox S kullanıyoruz. Dün gece sadece 4-6 arası deliksiz uyudu. Onun dışında 5-10 dakikalık kestirmelerle idare ettik... Uykum vaar...

Milestone: Kızım bugün ilk kez benim yardımım olmadan biberondan su içti...

Bugün anne kız parka gittik. Hüma çimenlere oturup dakikalarca serçelere kahkahalarla güldü. Kollarını uzatıp onlara ulaşmaya çalıştı ama nafile :)

Çimenlerde yürüme alıştırmaları yaptık. Hüma çok eğlendi. Ben de mutlu bir bebeğe sahip olmanın verdiği huzur ve tatmin duygusuyla dolup taştım :) Artık akşamları serinlikte adresimizi belli :)

Tam bir yıl önce bugün kızımız olacağını öğrenmiştik. Bir yıl önce bugün babamı görmek için hastaneye gitmiştik. Yanımızda çok samimi olmadığım başka ziyaretçiler vardı. Çekindiğimden öpüp sarılamamıştım. Hatta bıdığın ultrason görüntülerini çok istememe rağmen gösterememiştim. Şu anki aklım olsa yanaklarından bir güzel öpüp sarılırdım. Bebeğin durumunu anlatırdım. Zaman geri gelmiyor. Sen de gelmiyorsun. Ruhun şâd olsun baba...
O ziyaretten bir yıl sonra bugün Elif ve Faruk evlendi. Kızımla düğüne gittik. İlk kez bu düğünde Hüma ağladığı için düğünü terk etmek zorunda kalmadım. Kızım büyüyor...

Kızım üzüme bayıldı. Önceleri üzümleri sarımsak rendesiyle rendeliyordum ama artık kabuğunu soyup iki üç parçaya ayırdığımda da rahatlıkla yiyebiliyor :) Çok çabuk büyüyorsun kızım. Bıdık seni...

Milestone: Bıdık kızım bu hafta uykusunda sağa sola dönmeye başladı. Bazen sağ tarafına bazen sol tarafına dönüp uyuyor artık...

Kızım artık giyindiğimde dışarı gideceğimizi anlıyorsun ve mutluluktan çığlıklar atıyorsun. Yakında benim evden gitmeme de olumsuz tepki vermeye başlamandan korkmaya başladım...

Buraya Hüma'nın dilinden dökülen incileri yazmak için sabırsızlanıyorum...

Bugün Hümacık oturmuş oyuncaklarıyla oynarken bir ara gözleri daldı ve sonra da yavaş yavaş yan tarafa düştü. (Yanları yastıklarla dolu olduğu için yastıkların üzerine gayet yumuşak bir düşüştü bu. Yanlış anlaşılmasın) Düştüğü yerde hiç kıpırdamadan öylece kalakaldı. Sonra güzel kızım uyusun eee eee bebeğime vs. derken gözlerini kapatıp uyuyakaldı. :) Çok komiktin güzel bebek...

Resmi kesmeye çalışırken bilgisayar kilitlendi. Resmi nasıl olduysa siyah beyaz kaydettim ve ilk halinin üzerine kaydedildiği için sadece bu versiyon kaldı elimde...
Kızım, bundan sonra senin büyüyüp yaramaz bıdık kontenjanından işleri batırma ihtimalinin olduğunu hep aklımda tutmalıyım. Demek ki neymiş? Bıdık kucaktayken bilgisayarın yanına yaklaşılmayacakmış. Zaten radyasyon var... Bu nasıl annelik?

Bu arada Şile tiryakilik yapıyor galiba. Her gidişte "daha da olsa gelmem Şile'ye" diyorum. Bir iki hafta sonra kendimi yine sahilde buluyorum. Bugün de limanda güzel bir akşam geçirdik. Akşam 7'den sonra kimse olmuyor. Biz de limanın tadını çıkarıyoruz:) Ama geliş yolu? Amman diyeyim...

Kızım bugün tam 7 aylıksın. Bugün Orhan dayı da 45 yaşında. Zaman ne çabuk geçiyor. Bugün benim ismim Diba. Tuba değil...
Madem bugün önemli bir gün, öyleyse bunu bir galetayla kutlayalım değil mi? Çayın, yumurtan ve biraz da peynirle bu galetanın yarısından çoğunu kendi başına yedin minik kızım. Bu şekilde yemeye devam edersen minik kalmayacağın aşikar :) Bıdık seni...

Annelik biraz da "asla yapmam" denen şeyleri yapmak değil midir? İşte onlardan biri. Hüma ve yürüteç:) Pencereden bakarken desteğe ihtiyaç duymadan koltuğa tutunarak ayakta durabilen, ama başka zaman kendi kendine bir türlü ayakta durmayan güzel kızım bir iki gündür yürüteçle tüm salonu dağıtabilen bir tazmanya canavarına dönüştü :)

Her gün yeni bir yaramazlık bulan güzel kızımın son oyunu kumandalıktan kumandaları tek tek çekip yere atmak. Yere attığı kumandaların arkasından bakıp gülmesi o kadar tatlı ki içimden ne kızmak geliyor ne de kumandaların yerini değiştirmek...

Kesinlikle almam diyordum ama annelik "yapmam" dediğin onlarca şeyi yapmak olduğundan bu sözümü de yutup mama sandalyesi aldım sonunda. Hüma pencereden dışarı bakıp oynayan çocukları izlemeye bayılıyor. Bu sandalyede çok vakit geçireceği ilk günden belli...

Hüma dünden beri bişeylere kızdığında dudaklarını büzüp bbbbbüüüüffffff gibi tuhaf sesler çıkarmaya başladı. Sondaki f'yi nefesinin yettiği kadar uzatıp tükürükler saçmadan da bitiremiyor sözünü :)

Gecikmiş babalar günü T-shirt'ü, papağan ve çikolata kurdelesinden saç bandı :) Sadece birkaç dakika kalabildi başında o ayrı :)

Babycenter'ın tavsiyesine uyarak Hüma'nın değişik kokuları tecrübe etmesine çalışıyorum. Fırından yeni çıkmış kekin kokusuna bayılırım. Keki fırından çıkardıktan birkaç dakika sonra Hüma'nın yanına gidip "bııdk bak anne sana kek yaptı. Mmmm mis gibi di mi?" dememe kalmadan Hüma kekin peşine düştü. Şekerli diye vermek istemiyordum ama onun keke yaptığı bu tezahuratı karşılıksız bırakmaya içim elvermedi :) Hümacık afiyetle koca bir dilim kek yedi :)

Şile'de bir yaramaz :)

Tatlı kızım birkaç gündür en büyük eğlencen camdan dışarı bakmak oldu. Aşağıda oynayan çocuklara bağırıp duruyorsun ama henüz seni fark etmediler. Başka bir yere gittiklerinde dönmeleri için peşlerinden çığlıklar atıyorsun ama nafile...

Kızım bugün ilk kez kendi başına tutunarak ayakta durabildin. Her zaman olduğu gibi çorapların teki tekir teki bekir :)